A Mona var hos tannlegen. Hælve munn hennes var bedøvd, å tannlegen ærbe iherdig inni munn hennes.  Pluss’li ringte mobiltelefonen hennes. Ho ignorerte telefonen, mein dein fortsætte å ringe 4 gonger teill.
Teill sluitt fækk tannlegen nukk, å svara i telefonen fær passieinten sin:
– «Hæ er det»? spordde’n irritert.
– «Hæ skjer»? hørdde’n frå ein kær i dein andre eina.
– «Håkken er du»? spordde tannlegen.
– «Je er gubben hennes Mona», svara’n.
– «Hør nå her», svara tannlegen, «je er snart ferdig, å da ho har spuitte ut så ringer a dæ»!