Etter at det vart sluitt på å ha kontanter i banken, vart det mye ledig plass, å ein gong vart vælve utleig teill ein kuinstutstilling.

Banksjefen (som hadde lesi sæ opp på moderne kuinst) gikk å glana på kuinsten sammen med kuinstnern, stoppe å sa med nåa nylærte ord:

– «Sjå her, sjå her, med detta værke greier du på ein troverdi måte å visualisere kynismen i vårt «bruk å kast—samfuinn», sett i eit litt skrått, postmoderne lys».

– «Tull, det er bære nåen som har vælve eit sæpplespainn, din staullpekk»!