N’Ola fækk binne som lærling på appoteke, å på dein første dagen hass bak disken, kom ei kjærring frå Hof inn å ba om ei pakke tamponger.

N’Ola rødme å stamme litt, mein hain fainn fram ei pakke, somm’n pakke inn ått kjærringa.

Appotekern sto bak’n å pæsste på, å da det vart litt stille, sa appotekern ått’n at det var ingen gruinn teill å rødme, tamponger var heilt normale varer.

Dagen etter var’n Ola på plass bak disken, å ei kjærring frå Finnskogen kom inn.

– «Hæ kain je hjælpe dæ med»? spordd’n Ola.

– «Je treinger ei pakke bomull å ein ruill med gassbind», sa ho, å’n Ola fainn fram varom.

Da’n var nesten ferddi med å pakke dam inn, beigde’n sæ over disken å sa:

– «Jasså, du ruiller sjæl, du»?