Tellefon ringte hemme hos dåkktern midt på natta, å kjærringa tok tellefon.

– «Le mæ få prate med dåkktern med ein gong», sa ei færtvile kjærring.

Ho såg på gubben, som riste irritert på hugu, å svara:

– «Hain er itte hemme».

– «Jammeinn, je er desperat! Veissledætter mi har høg feber å vondt i magan».

Kjærringa såg på gubben, som mommle:

– «Værme omslag å Parazet».

– «Værme omslag å Parazet», gjentok kjærringa i tellefon.

– «Mein, hjælper det»?

Kjærringa gjentok spørsmålet teill gubben, som sa:

– «Sjælsagt hjælper det»!, nåe kjærringa gjentok.

– «Sei mæ», spordde ho som ringte, «denna gubben du har med dæ i seinga meins dåkktern er borte, har’n peiling på meddisin»?