Ein cowboy frå Solør hadde fønni sæ ei gærfin jinte. Hain var ein skjekkeli runnbreinnar, meins ho var uskyldig som eit lam.

Dam gifte sæ, å var på tur teill eit hotell fær å feire brillupsnætta der.

På vægen dit passerte dam ein okse som haullt på å bedække ei ku

– «Hæ er det dessa hauller på med», spordde ho.

– «Ser du itte det a…», sa’n litt færlegent, «…oksen fanger kua med lasso».

– «Åååå….er det SLIK dam gjær det…», svara ho.

Rætt ettepå passerte dam to heister som «hadde sæ».

Ho spær att…hæ er det dam hauller på med».

– «…hingsten fanger mærra med lasso».

– «Jøss…», svara ho overraske.

Så var dam framme ved hotellet, å tok inn på brudesuiten.

Væl oppe i seinga binne dam å utforske nåenainn.

Det gikk heilt greit teill ho oppdaga «kærn» hass.

– «Hærregud…hæ er detta fær nåe…», ropte ho.

– «DER…min kjære, har du lasso’n min», svara’n stolt.

– «Jøsss…», sætte ho i, «å så oppdaga ho baillom hass, «å dessa her da…hæ er detta fær nåe»?

– «Det er knuta på lasso’n min», svara’n.

Så heiv dam sæ ruinnt teill fuill kosing.

Etter ei staunn ropte ho:

– «Stopp ein hælv…..».

– «Er det nåe gæli…kjære…gjær det vonnt», spær’n ømt.

– «Neeeida…mein du må lausne opp de færbainna knuta…taue er jo aillt fær stutt».