A Randi vakkne teill normal tid, treitt å fæl, å sto opp fær å koke mårråskaffen. Etter hærtt som ho gradvis vakkne, gikk det opp fær’a at dættera hadde vørtti vaksinn – hadde itte kømmi aleine hemmat frå fæsten.

Etterrsom lufta tå kaffen bredde sæ i huset, sto ongdomma opp, å hå fækk hælse på «mågen». Som vanli da a Randi var useikker, drog’a ein vits, ein gærgo svænskevits.

– «Du, jag e faktisk svensk, jag», sa mågen.

– «Å gud, uinnskill», sa’a Randi, «skær je ta’n ein gong teill, gærsakte»?